“je hebt enkel bestaan
als je minstens met zijn tweeën
hebt geleefd”
ik
op alle jaren
begrijp nu pas de borsten
die een opera dragen
dat we niet meer zijn dan
een gezang van hese engelen
die de oerslaap lichtvoetig maken
opdat we
tuimelen,
tuimelen
tuimelen
zinvol
en gerust
omdat niemand ons zo mist
als de staart van de ster
zo voorwaar wij zijn geweest
(voor mijn vader 26 maart 1927 - 17 december 2007)