Het is geen schande bepaalde dichters niet te kennen.
Neem een Vinkenoog, niemand in Nederland buiten de
“happy” few kent Simon Vinkenoog
Oi Oi Ooo die Poppelaars weer....
nou! dan doe zelf de test
Vraag eens aan honderd mensen op straat of ze
Simon Vinkenoog kennen. Ik voorspel je dat je dat
na tien keer vragen al beu bent. Je moet echt tot de honderd
komen wil je 1 keer een positief antwoord horen.
Ik was bij de Ako vandaag in Scheveningen; maar dat is me al
bij meer Ako filialen opgevallen, ze hebben geen poëzie in de
winkels liggen. Ik heb er (omdat het voor mijn dochter was)
voor het laatst wat gekocht. Een kinderboek.
Ze verkopen verdomme wel sigaretten!
Maar géén poëzie!
De dagen ervoor was ik nog in Italië.
Daar ligt het toch even heel anders met de bekendheid van dichters.
Iedereen kent daar Ungaretti ( Doe de proef!)
Iedereen kent daar Quasimodo
Iedereen kent daar Montale
Wie niemand daar kent. Ik kwam haar per toeval bij vrienden
in de buurt van Milaan op het spoor.
Die hadden haar bundel ( door erfenis verkregen) zelf nog niet
opgemerkt. Maar ik mocht eens snuffelen in de overgelaten boeken. Ungaretti viel me als eerste op en toen kwam
Teresa Moriglioni Dragan Maria
geboren te Pietrasata (Toskaanland) 22 april 1932 en het leven verlaten op 19 maart 1986 te Milaan
De bundel van haar viel open op een pagina met dit gedicht:
EPPURE VIVERE
Non possedere che questo corpo troppo amato
e questi pochi attimi di coscienza
dinanzi all’oscuro
silenzio dell’universo!
Vivere nella perenne angoscia della morte
eppure,
senza rassegnazione,
vivere.
(Mijn Italiaans is niet goed genoeg om me voor vertaler uit te geven) ( Provisorisch kom ik tot deze unieke NL-tekst) ( Waarmee ik haar graag postuum wil eren)
Desondanks, leven
Niets meer dan dit zo geliefde lichaam te bezitten
en deze schaarse momenten ervan bewust te zijn
in het aanschijn van de duisternis
de stilte van het universum!
Leven in de nooit ophoudende zorg van dood
desondanks,
zonder op te geven,
leven.